Ο Θεός πέθανε, ζήτω η ΑΘΕΐΑ !

Είμαι Αγνωστικιστής. Θεωρώ ότι αυτό το κείμενο που είχα γράψει καταδεικνύει πλήρως το γιατί.

Καμία φιλοσοφία δεν είναι ανήθικη από τη φύση της αντίθετα όλες περιέχουν μια αλήθεια, κάθε φορά μέσα από διαφορετικές οπτικές γωνίες.

Οι θρησκείες ξεκινούν ως φιλοσοφίες με σκοπό τη δημιουργία ιδεολογιών ικανών στο ν’ αλλάξουν τις νοοτροπίες αλλά και τις ζωές των ανθρώπων προς το καλύτερο.

Δυστυχώς όμως σε όλα τα κοινά μέτωπα υπάρχουν πάντα οι βασιλικότεροι του βασιλέως, μετά ακολουθεί ο φανατισμός και η μαζική τρέλα .

Δεν υπάρχουν ούτε ιερά βιβλία, ούτε ιερές ιδέες.

Ο Αθεϊσμός είναι μια φιλοσοφία η οποία προσπαθεί να αποδείξει το ότι δεν υπάρχει θεός ή θεοί ενώ παράλληλα κατακρίνει την εξουσιαστική αντίληψη της εκάστοτε εκκλησίας προς τους πιστούς της. Ο σκοπός είναι πολύ καλός δεδομένου ότι η θρησκοληψία αυξάνεται και παίρνει ιδιαίτερα άσχημες μορφές σε περιόδους όπου οι κοινωνικές δομές χάνονται ή αλλάζουν.

Φωτογραφία από τη διαμαρτυρία ενάντια της κάρτας του πολίτη.

Ούτε καν μπορώ να φανταστώ τις αντιδράσεις των θρησκόληπτων αν ζούσε ο Χριστόδουλος.

Υπάρχουν πολλοί Αθεϊστές ευσυνείδητοι (και σίγουρα πιο διαβασμένοι από εμένα) οι οποίοι παράγουν έργο μέσα από την ιδεολογική τους σύγκρουση με τους θεοσεβούμενους όπως σε αυτό εδώ το blog.

Όμως πιστεύω ότι όσο αυξάνονται οργανωτικά τόσο θα πέφτουν σε μια παγίδα όπου κανένας κοινωνικός σχηματισμός δε μπορεί να γλυτώσει. Τη παγίδα του δογματισμού.

•  Εμπειρία στο διαδικτυακό χώρο :

Τον δογματισμό τον ξεχωρίζει κάποιος από την αδιαλλαξία του πομπού στις απόψεις του και τον εμπαιγμό του προς τον δέκτη.  Σε ένα πρόσφατο άρθρο στο Ροΐδη Εμμονές για τον Παΐσιο προσπάθησα να φέρω ορισμένα λογικά επιχειρήματα σε χαρακτηρισμούς όπως : «ένας εθελοντής της πρώτης γραμμής του αδελφοκτόνου σπαραγμού»,»κακός μαθητής του Δημοτικού», «άξεστος φανατικός» , «εμπαθής απατεώνας» , «αγράμματος αναχωρητής» , «παρανοϊκός Νοστράδαμος» , «ορθόδοξος Ταλιμπάν » , «Μάγος».

Πέραν του ότι οι χαρακτηρισμοί παραπέμπουν στο κάψιμο μαγισσών του μεσαίωνα, αν θέλουμε να κάνουμε μια αντικειμενική κριτική της ζωής του Παΐσιου οφείλουμε να λάβουμε υπόψη μας ότι εκείνη την εποχή ήταν επιτυχία να τελειώσεις το δημοτικό ενώ οι πόλεμοι αποτελούσαν μια καθημερινή (άθλια) πραγματικότητα.  Αντίθετα εμείς έχουμε τη πολυτέλεια να λέμε το «αγαπάτε αλλήλους» από τον καναπέ μας.

Βέβαια η αντιμετώπιση ήταν αναμενόμενη με απαντήσεις όπως :

Βρε παιδί μου καημό το έχω να δω να σας απαντάνε οι ορθόδοξοι κάτι καλύτερο από βρισιές ή χαζομάρες.

Και το κλασικό αλλά πάντα χαριτωμένο :

πράγματι εύστοχο το ονοματάκι σας… σε δογματισμό δεν γίνεται να… καταλήξουμε, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν διαθέτουμε αδιαπραγμάτευτες αλήθειες.

 Συμπέρασμα :  Όταν εγείρω αντίλογο σε ορισμένους αθεϊστές αυτομάτως μετατρέπομαι σε έναν ορθόδοξο ταλιμπάν που υπερασπίζεται έναν εμπαθή απατεώνα. Αν δεν είναι αυτός δογματισμός, τότε ποιος είναι ; 

Εδώ είναι ολόκληρος ο διάλογος

•  Περί Marketing :

Εντύπωση αρχικά μου είχε κάνει η διαφημιστική τους καμπάνια :

Update : Δυστυχώς δεν έγινε στην Ελλάδα αλλά στην Αγγλία. Το πανό έγραφε ακριβώς τα ίδια.

Γιατί άραγε λένε ‘μάλλον’ αφού είναι Αθεϊστές ; διότι είναι ένας έξυπνος τρόπος να τραβήξουν τη προσοχή όσων είναι χαμένοι κάπου ανάμεσα σε θρησκεία και αθεΐα.

Έξυπνο μεν, φθηνό μάρκετινγκ αναζητώντας πελατεία δε. Διότι το ακριβό μάρκετινγκ θα ήταν να διοργανώσουν συσσίτια για άπορους μέσα στη χώρα. Με αυτόν τον τρόπο θα έτριβαν στα μούτρα της εκκλησίας την πενιχρή αρωγή που διαθέτει μπροστά στα απίστευτα πλούτη που κατέχει ως οργανισμός.

Δυστυχώς όμως πιο εύκολα κηρύττουμε παρά πράττουμε. Όταν γίνουν τέτοιου είδους κινήσεις πραγματικά θα ήθελα να συμμετέχω διότι μπροστά στην υποκρισία της πάμπλουτης εκκλησίας και την απάθεια του κράτους δε θα υπήρχε καλύτερη απάντηση από την αρωγή ανθρώπων που βοηθούν συλλογικά χωρίς να περιμένουν ως αντίτιμο να τους προσκυνήσεις.

•  Εν κατακλείδι :

Όταν εγείρουμε επικριτικό αντίλογο στους Θεοσεβούμενους, υψώνουμε ένα τοίχο και αυτή δεν τη θεωρώ σωστή τακτική.
Έξυπνο είναι να ακούσεις τον άλλον, να τον κατανοήσεις, ίσως και να τον πιστέψεις, και όταν εκείνος θα νοιώσει ότι έχει τον έλεγχο να πετάξεις χωρίς πάθος και χωρίς εμπάθεια ένα σπόρο αμφιβολίας, ίσως με τη μορφή μιας και μόνο ερώτησης.

Ποιος ξέρει ; Ίσως κάποιες φορές αυτό να λειτουργήσει. Είναι μια διαδικασία αλληλεπίδρασης, που άμα γίνεται με σωστό τρόπο, μπορούμε και εμείς να γίνουμε καλύτεροι.

Ο Κόσμος περιέχει τρομερή ποικιλία σε Θρησκείες οι οποίες ξεκινούν από άκρος ενδιαφέρουσες φιλοσοφίες για την ίδια τη ζωή. Αντί να κατεβάσω τα ρολά λοιπόν προτιμώ να περιφέρομαι στο Χάος του αγνωστικισμού, ακούγεται μοναχικό αλλά και όμορφο συνάμα.