ΠΑΟ σαν Παραμύθι

Ο Χαζουλης λιγο πριν τον υπνο διαβαζει παραμυθακια…

Ήταν μια φορά και ένα καιρό μια ομάδα τόσο όμορφη που όλες οι άλλες ζήλευαν την ομορφιά της∙ η ομάδα αυτή νικούσε σε Ελλάδα και σε Ευρώπη χαρίζοντας μεγάλη χαρά στους οπαδούς της.

Κάποια όμως σκοτεινή εποχή ήρθε ένας κακός δράκος που την καταδυνάστευσε, αυτός άκουγε στο όνομα Τσιγγερ, ο δρακός αυτός την είχε αιχμαλωτίσει βαθιά μέσα στην σπηλιά του και την βίαζε κάθε χρόνο με αμέτρητες ανόητες μεταγραφές, έχοντας ως αποτέλεσμα να απαξιωθεί στην Ελλάδα και να παραπαίει στην Ευρώπη.

Η ομάδα αυτή άνηκε στο μικρό Παναθηναϊκό χωριό, οι κάτοικοι του οποίου την αγαπούσαν όσο τίποτε άλλο. Την αγαπούσαν τόσο πολύ που σχεδόν αδιαμαρτύρητα δέχονταν την κατάφορη αδικία που ζούσε από την διαιτησία εδώ και πολλά χρόνια διότι πάντα πίστευαν ότι δεν θ’αργήσει η μέρα της λευτεριάς, η μέρα που θα ορθώσει το ανάστημα της και θα διεκδικήσει αυτό που της άξιζε και όλα αυτά διότι πίστευαν ότι ο δράκος αυτός εκτός από προστάτης της κάποτε θα την αγαπούσε πραγματικά.

Η ημέρα όμως εκείνη αργούσε και οι κάτοικοι είχαν έρθει σε απόγνωση, δεν ήξεραν τι να κάνουν και κανένας δεν μπορούσε να την διεκδικήσει γιατί ο δράκος ήταν πολύ πλούσιος και δυνατός (και εκείνη καλομαθημένη και σπάταλη :-D) !

Ένα ηλιόλουστο πρωίνο φάνηκε να κατεβαίνει από τα βουνά ένα όμορφο, ατίθασο παλικάρι που είχε ακούσει την δακρύβρεχτη ιστορία της στα μάκρυνα μέρει όπου ζούσε και βάλθηκε να την σώσει, το όνομα του ήταν Mr.MIG.

O Mr.MIG είπε την ιστορία του στου κάτοικους του χωριού για τις ατέλειωτες μάχες που έδωσε εκεί μακριά στα ξένα, τις ένδοξες νίκες που είχε και το πόσο πλούσιος και έμπειρος είχε γίνει όλα αυτά τα χρόνια.

Οι κάτοικοι μόλις άκουσαν όλα αυτά τα ηρωικά έπη ενθουσιάστηκαν, ήταν και αυτοί βλέπετε φτωχοί και αγράμματοι με λίγες εμπειρίες στη ζωή τους∙ όταν λοιπόν είδαν ένα πλούσιο, γραμματιζούμενο, γεμάτο εμπειρίες νεαρό  δεν το πολύσκέφτηκαν να του εμπιστευτούν την μοίρα της λατρεμένης τους ομάδας.

Όλοι λοιπόν μαζί με το παλικάρι ξεκίνησαν έναν ανένδοτο αγώνα  ενάντια στο Δράκο. Ο αγώνας ήταν πολυ δύσκολος και προκειμένου να τον κερδήσουν έδωσαν μέχρι και την τελευταία ρανίδα του σάλιου τους ενώ κάποιοι άλλοι έχυσαν πολύ μελάνι.

Ο Δράκος στο τέλος νικήθηκε(!) και έφυγε τρέχοντας βλέποντας όλη την οργή του κόσμου.  Ακόμα και σήμερα θυμούνται την ένδοξη εκείνη μέρα και στο τρικούβερτο γλέντι που ακολούθησε μετά το γάμο του Mr.MIG και της ομάδας υπηρχε χαρά, ευθυμία και πολύ αγάπη αφού η ομάδα σαν έβλεπε τον MIG στα μάτια έλιωνε από την ομορφιά του και την αυτοπεποίθηση που ενέπνεε. Ο Mr.MIG την πήγε στο σπίτι του εκείνο το βράδυ και την έκανε δικιά του.

Το πρωί όμως που ξύπνησε έδειχνε θυμωμένος χωρίς αιτία και της είπε ότι εφόσον την γεύτηκε μια φορά δεν την θέλει δεύτερη, επιπλέον της παραπονέθηκε ότι ήδη ένιωθε πνιγμένος και καταπιεσμένος, ενώ οι χωριανοί που αποτελούν το σοι της δεν είναι του επιπέδου του οπότε μια ολόκληρη ζωή μαζί τους θα του ήταν αφόρητη.

Παράλληλα την ίδια μέρα ο ταχυδρόμος έφερε στους χωριανούς γράμμα ότι ο Mr.MIG δεν ήταν αυτός που έλεγε και ότι όλος ο όμιλος του μάλλον βασιζόταν σε ένα ψέμα κάτι που βέβαια μένει ακόμα να αποδειχθεί πλήρως.

Σήμερα η ομάδα περιφέρεται μόνη και προδομένη μέσα στο κρύο Παναθηναϊκό χωριό χωρίς κανείς να μπορεί να την βοηθήσει αφού όλοι εκεί πέρα είναι μπατίρηδες∙ άρα ή θα γίνει μια πτωχευμένη πουτάνα ενταγμένη στο άρθρο 27 του πτωχευτικού κώδικα ή θα έρθει κάποιος άλλος, οχι και τόσο παραμυθένιος πρίγκιπας ο οποίος θα την αγοράσει όσο-όσο.

Τουλάχιστον εγώ όπως και όλοι οι άλλοι κάτοικοι του χωριού ελπίζω πως αυτή την φορά να την αγαπήσει πραγματικά.