Βαράω ΚΚΕ, ψηφίζω ΚΚΕ

Το ΚΚΕ στην Ελλάδα είναι μια παράξενη μορφή κόμματος. Παρόλο που σε καμία χώρα της Ευρώπης δεν επιβίωσαν σκληροπυρηνικά Κομουνιστικά κόμματα σε καθεστώς αστικής δημοκρατίας, εδώ αντέχει. Έστω ως κειμήλιο κάποιας άλλης εποχής, άλλα αντέχει.

Το ΚΚΕ έχει μια αυτιστική και φοβική επικοινωνιακή γραμμή που θυμίζει εποχές ψυχρού πολέμου. Σύμφωνα μ’ αυτή όλοι το χτυπούν και είναι εναντίων του. Ως ένα σημείο δεν έχει άδικο, από τα άκρα δεξιά μέχρι τα άκρα αριστερά δέχεται έναν λυσσαλέο πόλεμο που πολλές φορές θεωρώ ότι είναι και άνευ αντικειμένου. Βέβαια οι αντιδράσεις του σε επικοινωνιακό επίπεδο είναι τουλάχιστον γελοίες, όπως η αποκήρυξη των social media και η πρόσφατη δίωξη που έκανε για τη δημιουργία του ψεύτικου λογαριασμού @KKEgr στο twitter.

Επίσης είναι γνωστό το ότι η ιδεολογία του οδηγεί σε απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο μικρές διαφορές έχει εν τέλει με αυτό του ναζισμού. Στη πράξη βέβαια οι αστικές δημοκρατίες δεν απειλήθηκαν ποτέ μέσω κάλπης από Κομμουνιστικά κόμματα σε περιόδους κρίσεως, πάρα μόνον από εθνοσοσιαλιστικά. Ο Κομμουνισμός ερχόταν πάντα με επανάσταση. Άρα όλες οι φοβικές κορώνες περί «Κομμουνιστικής λαίλαπας» είναι τουλάχιστον για γέλια.

Πέρα από τις ιδεολογίες, το ΚΚΕ όλα αυτά τα χρόνια ήταν το πιο συστημικό και νομιμόφρον κόμμα της βουλής. Λαΐκισε ελάχιστα, δεν έκρυψε τις θέσεις του και στις εποχές του μεγάλου πλιάτσικου (π.χ. Ολυμπιακοί αγώνες) ήταν το μόνο που μαζί με διάφορους διάσπαρτους φιλελεύθερους φώναζε.

Ο κόσμος του ΚΚΕ είναι αγαθός κόσμος. Μπορεί να είναι «κολλημένοι» και «κασετόφωνα» αλλά ποτέ τους δεν έχουν συμμετάσχει σε έκτροπα και μπάχαλα τα οποία αποδείχθηκε ότι δε πρόσφεραν τίποτα στη κοινωνία. Ο λόγος μάλιστα αυτός ήταν αρκετός ώστε να τους κάνει διαχρονικούς αντιπάλους με την ακροαριστερή βίαιη νοοτροπία. Με θλίψη ως φοιτητής παρακολουθούσα αυτόν τον σχιζοφρενικό πόλεμο που ξεκινούσε από τις σχολές και τελείωνε με ξύλο στους δρόμους της Αθήνας.

Πολλοί δεξιοί κατηγορούν το ΚΚΕ για τις καταλήψεις σχολών. Δεν έχουν άδικο, πρωτοστατούσε στις καταλήψεις. Επίσης, καλό είναι να θυμούνται ότι οι παρατάξεις που έβγαιναν πρώτες ήταν διαχρονικά η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ. Οι οποίες όχι μόνο δεν εμπόδιζαν το ΚΚΕ άλλα φρόντιζαν τη πολιτική διαπαιδαγώγηση των φοιτητών τους να τη κάνουν μέσω σκυλάδικων και ρουσφετιών, σιγοντάροντας ουσιαστικά με το χειρότερο τρόπο στο χαμαλίκι και στο χειμαδιό που επικρατούσε και επικρατεί στις σχολές. Τουλάχιστον οι Κνιτες άνοιγαν κάνα βιβλίο, είχαν μια ιδεολογία.

Αναφορικά με τους εργασιακούς χώρους το ΚΚΕ έπεσε θύμα της μεταπολιτευτικής κομματοκρατίας. Δεν στάθηκε όσο έπρεπε στον διαλυμένο ιδιωτικό συνδικαλισμό άλλα ασχολήθηκε κυρίως με κρατικοδίαιτους που έκαναν απεργίες χωρίς κανένα προσωπικό κόστος. Απεργίες-παρελάσεις, ένας τραγέλαφος υποκρισίας. Αντί ν’ ασχοληθεί σοβαρά με τους πραγματικούς προλετάριους που ήταν μετανάστες, οι οποίοι δούλευαν στα χωράφια σαν σκλάβοι χωρίς εργασιακά δικαιώματα, έπαιζε πολιτικά παιχνιδάκια με τους αστούς των ΔΕΚΟ.

Ο λόγος που ψήφισα ΚΚΕ δεν είναι επειδή είμαι Κομμουνιστής, είναι διότι βαρέθηκα τα μισά λόγια και τα ψέματα. Κουράστηκα. Ποτέ δεν υποστήριξα ΝΔ-ΠΑΣΟΚ άλλα δε πρόκειται να γίνω τυχάρπαστος ΣΥΡΙΖΕΟΣ που περιμένει επιστροφή στη «μαγική» δεκαετία του 80’. Προφανώς έχω ρίξει τις απαιτήσεις μου ως ψηφοφόρος. Θέλω μπέσα, ανθρωπισμό και τέλος στη βία. Το ΚΚΕ μου τα προσφέρει, έστω και παθητικά, έστω και χωρίς να προτείνει λύσεις που θεωρώ σωστές. Μακάρι τα πράγματα να’ρθουν έτσι ώστε να μη χρειαστεί να το ξαναψηφίσω.

Εν κατακλείδι θα πρόσθετα πως οποιοσδήποτε παραλληλισμός γίνεται μεταξύ των δολοφόνων της Χρυσής αυγής και του ΚΚΕ είναι εκ του πονηρού. Οι μαχαιροβγάλτες είναι γνωστοί και δεν είναι επικίνδυνοι λόγο ιδεολογίας άλλα λόγο των «ακτιβισμών» και των δολοφονιών που συνειδητά τους επιτρέπει να κάνουν το διαλυμένο αστικό και αστυνομικό μας σύστημα.