Μετά από ένα μεγάλο διάλειμμα ο Χαζούλης επιστρέφει… : -)
Η ελευθερία είναι ένας ανηφορικός δρόμος. Ένα βουνό που σύμφωνα με τον Καζαντζάκη το σκαρφαλώνουμε διαρκώς. Δεν ξέρω, αν υπάρχει κορυφή αλλά έχει άραγε και τόση σημασία ;
Η ελευθερία εμπεριέχει κόστος, ακαθόριστο και διαρκές. Από τη φύση της είναι τ’ αντίθετο της ασφάλειας και της υποταγής.
Πολλές φορές μάλιστα οδηγεί και στο χάος διότι στον πυρήνα της είναι άναρχη και άγρια. Καμία σχέση δεν έχει με την ηθική, το χρήμα και όλα τα υπόλοιπα «κοινωνικά επινοήματα». Αντίθετα, είναι μια βασική ανάγκη όπως το φαγητό, ο αέρας και η ασφάλεια. Η ουσία της είναι αυθύπαρκτη.
Η Ελευθερία τρομάζει και πονά.- Γιατί απαιτεί συνεχόμενα ρίσκα.
- Γιατί απαιτεί ψυχική και σωματική καταπόνηση.
Αν δεχτούμε ότι εμπεριέχει χειρισμού τότε εκείνος είναι πάντα δύσκολος και ατομικός. Ατομικός γιατί όσες εξωτερικές επιρροές και αν αποκτήσουμε, μόνο εμείς στο τέλος θα μπορέσουμε να την καθορίσουμε ως μέγεθος. Το μέγεθος της είναι εκείνο που θα μας κάνει ευτυχισμένους ή δυστυχισμένους. Πάραυτα για κάποιους δεν έχει μέγεθος, απλά και μόνο η αναζήτηση της είναι μια πηγή ευτυχίας αλλά πολλές φορές και μιζέριας.
Όπως αναφέρθηκε πριν : Η ελευθερία έχει σχέση μόνο με τον άνθρωπο και όχι με τα «κοινωνικά επινοήματα» του.
Όταν γεννηθήκαμε, βρεθήκαμε μέσα στο χάος ενός άγνωστου κόσμου ελεύθεροι, γι’ αυτό παράλληλα ήμασταν και τρομαγμένοι. Τόσο τρομαγμένοι, που αναζητούσαμε διακαώς τους χτύπους της καρδιάς που μας κρατούσε για εννέα μήνες σε ασφάλεια. Μόνο τότε ηρεμούσαμε. Θυμάστε ;
Όσο θ’ ανεβαίνουμε το βουνό του Καζαντζάκη τόσες σφίγγες θα μαζεύονται γύρω μας και κάθε φορά θα γεννιόμαστε ξανά και ξανά. Και κάθε φορά θα τρέχουμε τρομαγμένοι αναζητώντας λίγη ασφάλεια. Διότι η ελευθερία είναι ιδεατό μέγεθος. Το πόσο θ’ αντέχουμε την ανηφόρα του βουνού, εξαρτάται καθαρά από εμάς.
Εν τέλει. Ίσως θα μπορούσε να διατυπωθεί ότι: Είσαι ελεύθερος αν μπορείς ν’ απομακρυνθείς από τους ανθρώπους, χωρίς να σε υποχρεώνει να τους αναζητάς η ανάγκη για ασφάλεια.
ΧΑΖΟΥΛΗΣ 
Comments on: "Ελευθερία" (27)
[…] στο RealPolitics.gr Ελευθερίαadmin | Aug 23, 2011 | Σχόλια 0Written by ΧΑΖΟΥΛΗΣΗ ελευθερία είναι ένας ανηφορικός δρόμος. Ένα βουνό […]
ο άνθρωπος, γεννήθηκε γυμνός και δούλος… από τη φύση του είναι σκλάβος της ανάγκης… μάλλον η ελευθερία είναι «κοινωνική επινόηση»… όπως όλα…
«ο άνθρωπος, γεννήθηκε γυμνός και δούλος»
Η ελευθεριά είναι ένα σχετικό μέγεθος γι’αυτο και αποτελεί μεγάλο μπέρδεμα στη σκέψη.
Μπορούμε ισως να πούμε οτι όταν ο άνθρωπος γεννήθηκε βρέθηκε από μια λιγότερο ελεύθερη κατάσταση σε μια υψηλότερη. Αυτή η μετάβαση είναι μια έκφανση της ελευθερίας και της αναζήτησης του καλύτερου. Το ότι στη συνεχεία έχει ανάγκη άλλους για την επιβίωση του είναι και αυτό σωστό αλλά αυτή η ανάγκη δεν είναι εξ’ ορισμού δουλική. Αυτή την παλινδρόμηση προσπάθησα να περιγράψω και μέσα στο κείμενο.
Όμως το οτι η ελευθερία είναι «κοινωνική επινόηση» – διαφωνώ. Και αυτό διότι προέρχεται από τον αρχέγονο πόθο για κάτι το καλύτερο, για την εξέλιξη μας. Αλλιώς τα παιδιά θα έμεναν για πάντα στη κοιλιά της μάνας τους.
το παιδί στην κοιλιά της μάνας του δεν βρίσκεται απλά σε μία λιγότερο ελεύθερη κατάσταση αλλά στην απόλυτη εξάρτηση…
ο άνθρωπος γεννιέται δούλος (καταχρηστικά …. η λέξη) και γίνεται ελεύθερος διεκδικώντας και ασκώντας την ελευθερία του… – όχι το αντίθετο. και το ότι θα την διεκδικήσει και θα την ασκήσει – σε ποιο βαθμό κ με ποια έννοια – δεν είναι απαραίτητο… έχει σχέση με το κοινωνικό πλαίσιο κάθε φορά…απλά θεωρώ ότι η αντίληψη του ότι ο άνθρωπος γεννιέται ελεύθερος (διαφωτισμός) είναι μία ιδεολογική σύλληψη… άρα κοινωνική… δεν είναι κακό…
η τάση για εξέλιξη δεν σημαίνει κατά ανάγκη ελευθερία… είναι μία ερμηνεία που παράγεται και αυτή κοινωνικά…
η απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει άλλωστε… όπως τίποτα απόλυτο…
εν τέλει, το θέμα δεν είναι η ελευθερία – σκέτη τι να την κάνεις? να την φας? – αλλά η διαχείριση της….
η ανάγκη αυτή όντως δεν είναι κατ’ ΑΝΑΓΚΗ δουλική … αλλά ούτε και η ελευθερία είναι κατ’ ανάγκη πόθος και μάλιστα αρχέγονος… η εξέλιξη μπορεί να ερμηνευθεί κάλλιστα στο επίπεδο της διαχείρισης της ανάγκης και της προσπάθειας για επιβίωση και προσαρμογή στο περιβάλλον… δικαιοσύνη ελευθερία δημοκρατία δεν είναι φύση – η φύση είναι μία τυφλή κατάσταση, χωρίς συνείδηση, μία συνεχής ροή ζωής – είναι επινοήματα της ανθρώπινης διάνοιας π παράγει πολιτισμό… είναι πολιτισμικά επινοήματα…. ο άνθρωπος στη φυσική του κατάσταση δεν μπορεί να είναι ελεύθερος, ούτε και δούλος με την κοινωνική έννοια (εξ ου και καταχρηστικά) δεν είναι τπτ… αλλά είναι δέσμιος της ανάγκης,… – της μητέρας, των βιολογικών του αναγκών, των καιρικών συνθηκών μπλα μπλα…
big issue….
«ο άνθρωπος γεννιέται δούλος (καταχρηστικά …. η λέξη) και γίνεται ελεύθερος διεκδικώντας και ασκώντας την ελευθερία του…»
Όσο αφορά το υλικό επίπεδο της επιβίωσης του συμφωνώ αλλά μεγαλώνοντας λειτουργεί η επιρροή των «κοινωνικών επινοημάτων» που του δημιουργούν πνευματικής φύσεως ανάγκες. Αυτές οι ανάγκες έχουν στη βάση τους πάλι την επιβίωση αφού το να είσαι εναρμονισμένος με το κοινωνικό περιβάλλον, ναι μεν σου παρέχει ασφάλεια αλλά σου στερεί την διαφορετικότητα. Και ο παραπάνω συλλογισμός δε σημαίνει απαραίτητα ότι δαιμονοποιώ τον «κοινωνικό περίγυρο» ως έννοια.
Επί της ουσίας πάντως δεν διαφωνούμε στο γενικό σκεπτικό. Απλός προσπαθούσα να διατυπώσω αυτό που λες αλλά από το αντίθετο φάσμα.
«η εξέλιξη μπορεί να ερμηνευθεί κάλλιστα στο επίπεδο της διαχείρισης της ανάγκης και της προσπάθειας για επιβίωση και προσαρμογή στο περιβάλλον… »
Άραγε τότε γιατί σήμερα οι άνθρωποι να ασχολούνται με επιστημονικές πτυχές που δεν εξυπηρετούν την άμεση ανάγκη ; Γιατί οι αστροφυσικοί για παράδειγμα ασχολούνται με πλανήτες που ποτέ δε πρόκειται ποτέ να πάμε ; Γιατί οι μαθηματικοί ασχολούνται με μαθηματικά που ξεπερνούν τις συμβατικές μας διαστάσεις ;
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι τα παραπάνω είναι άμεσες ανάγκες αλλά νοητικά άλματα που μόνο ένας παράλογος πόθος για το άγνωστο μπορεί να τα εξηγήσει. Τέτοια αναίτια φτερουγίσματα σκέψεως χωρίς να έχουν την επιβίωση ως βασικό τους γνώμονα τα θεωρώ εξ’ ορισμού ως ελευθεριακά.
«η απόλυτη ελευθερία δεν υπάρχει άλλωστε… όπως τίποτα απόλυτο…»
Συμφωνώ.
Είμαι από εκείνους που πιστεύουν οτι όντως αυτό το βουνό δεν έχει κορυφή. Μάλιστα θεωρώ την κορυφή ως ένα νοητικό τέχνασμα εφησυχασμού.
Ευχαριστώ για τον διάλογο. Μου έδωσε αρκετές πληροφορίες για το επόμενο
post.
Προσωπικά δεν πιστεύω ότι τα παραπάνω είναι άμεσες ανάγκες αλλά νοητικά άλματα που μόνο ένα παράλογος πόθος για το άγνωστο μπορεί να τα εξηγήσει. Τέτοια αναίτια φτερουγίσματα σκέψεως χωρίς να έχουν την επιβίωση ως βασικό τους γνώμονα τα θεωρώ εξ’ ορισμού ως ελευθεριακά.
επείδη έχω διάβασμα…:p θα είμαι σύντομη… ο παράλογος πόθος για το άγνωστο και τα αναίτια φταιρουγίσματα της σκέψης μερικών για να ικανοποιηθούν έχουν σκλαβώσει τη μισή ανθρωπότητα ενίοτε… τεσπα. απλά δεν μπορώ να καταλάβω αν το «ιδανικό της ελευθερίας» δεν παράγεται κοινωνικά, τοτέ τι? βρίσκεται στην ανθρώπινη φύση? είναι ουρανοκατέβατο? ενδεχομένως… τα αναίτια φτερουγίσματα… να είναι ανθρωπινη φύση και να είναι ακριβως αυτο… αναίτια… περιέργεια. άλλωστε η εξέλιξη δεν οδηγεί πάντα σε μεγαλύτερο βαθμό ελευθερίας … εγώ θα το εξηγούσα ως την τάση του ανθρώπου να κυριαρχήσει στο περιβάλλον του, να καταξιώσει το είδος του… το αν εμπεριεχει κατι ελευθεριακό αυτό… δεν το γνωρίζω… είναι θέμα ερμηνείας… καλά γενικά… για τα μυστήρια της ζωής πιστεύω (δεν ξέρω… απλα πιστεύω) ότι δεν μπορούμε να τα εξηγήσουμε, μόνο να κάνουμε εικασίες, υποθέσεις, να φιλοσοφήσουμε πάνω σε αυτα. οπότε δεκτόν. επισης. χαίρομαι… καλή συνέχεια..
Είχε βγει στα spam και δεν το είχα δει…
Ωραίο το κείμενό σου φίλε χαζούλη…αλλά Τι είναι τελικά η Ελευθερία;
Μάλλον αυτό το ορίζει ο καθένας μας ξεχωριστά. Άμα δε το βρούμε μόνοι μας ούτως ή άλλος δεν έχει καμία αξία.
Ίσως μιλάς για την έννοια της Ευτυχίας ή για το Νόημα της Ζωής. Η Ελευθερία όμως αν και αφηρημένη έννοια, γενικά ετεροπροσδιορίζεται.
Σωστό και αυτό που λες. Αλλά απο τη στιγμή που είναι αφηρημένη έννοια ο καθένας την ορίζει κατά το δοκούν.
Αν π.χ. Κάποιος θυσιάσει τα νιάτα του για να σώσει εναν άνθρωπο τότε δεν ειναι ελεύθερος ;
Απο τη μια δεν ειναι ελεύθερος αφού τον εχει δεσμεύσει ενας ανθρώπινος παράγοντας.
Απο την άλλη, παίρνοντας αυτη την επιλογή εχει κάνει κατι το εντελώς αντισυμβατικό μέσα στην εγωιστική κοινωνία μας και έχει απελευθερωθεί από αρκετές κοινωνικές συμβάσεις αλλά και από τον εγωισμό του.
Άρα τι είναι ελευθερία;
Στο κείμενο αυτό το μόνο που προσπάθησα να ορίσω είναι ενα προσωπικό πλαίσιο αλλά όπως και ολα τα κείμενα που γράφονται εδώ είναι εν δυνάμει αναστρέψιμα διότι κάθε μέρα λαμβάνω καινούργια δεδομένα απο τον περίγυρο
μου.
είχα απαντήσει και στο τελευταίο σου αλλά παίχτηκε μλκ προφανώς… τώρα π είδα αυτό… διάβαζα κάτι πρόσφατα π θα μπορούσε να αποτελέσει μία ερμηνεία επάνω στο ζήτημα της ανθρώπινης εξέλιξης που για ‘σένα έχει ελευθεριακή βάση… λοιπόν … η ανθρώπινη εξέλιξη σε όλα τα επίπεδα στηρίζεται στον φόβο του θανάτου, την αδυναμία συμφιλίωσης με την θνητότητα και την υποβόσκουσα επιθυμία για την αθανασία … το γεγονός του θανάτου και η επιθυμία της αθανασίας… προσπαθώντας να πιάσει το άπιαστο (την αθανασία) εξελλίσεται… τέτοια ώρα… τέτοια λόγια..χαχαχ…
Eλευθερία είναι να γράφει ο καθένας σας ότι μαλακία του κατέβει για το τι είναι ελευθερία.
Είσαι off-topic. Αυτό είναι μόνο η Ελευθερία λόγου. Εδώ δεν το εξειδικεύσαμε.
Εμπνευστικό κείμενο και συζήτηση. Τέλεια!
Κάτι τέτοια προκαλούν τα «ελεύθερα φτερούγισματα της σκέψης μου που δεν έχουν ως βασικό τους γνώμονα την επιβίωση» να αλλάζουν προσωρινά κατεύθυνση. Υποκλίνομαι στην έκφραση!! 🙂 και θα προσπαθήσω να τα σκιαγραφήσω και εγώ όσο μπορώ.
Είμαστε άραγε ελεύθεροι; Για να απαντήσουμε θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε δηλαδή να συμφωνήσουμε στο τι είναι ελευθερία. Εάν συμφωνήσουμε αρχικά στο ότι ελευθερία είναι η ανέξαρτητη ύπαρξη, τότε θα έλεγα ότι χωρίζεται σε δύο μέρη: υλική και πνευματική.
Υλική ελευθερία είναι να μην έχουμε ανάγκη τίποτα και κανέναν για να επιβιώσουμε. Εξ΄ορισμού δεν είμαστε υλικά ελεύθεροι, από τη στιγμή της σύλληψής μας μέχρι και της απεβίωσής μας. Είμαστε δέσμιοι της υλικής μας φύσης και εξαρτώμαστε από τη φυσικό περιβάλλον γύρω μας και τους άλλους για το αν και το πως θα ζήσουμε. Στο πλαίσιο αυτό υπεισέρχεται και η κοινωνική ελευθερία που αναφέρθηκε παραπάνω.
Πνευματική ελευθερία είναι να μην έχουμε ανάγκη τίποτα και κανέναν για να σκεφτούμε αλλά ούτε και τίποτα και κανένας να περιορίζει τη σκέψη μας. Πρόσφατα επηρεασμένη από τα γεγονότα είχα πει σχετικά: http://yottatheo.blogspot.com/2011/07/freedom-arises-from-thinking.html αλλά αυτό ήταν μόνο άλλο ένα άγγιγμα στο θέμα.
Η πνευματική ελευθερία είναι πιο πολύπλοκη και φυσικά εξαρτάται από την υλική. Η υλική μας φύση θέτει επιπλέον όρια στην πνευματική ελευθερία μέσω του υγειή ή μη εγκέφαλού μας. Πνευματικά γεννηθήκαμε ελεύθεροι μέσα στα όρια των δυνατοτήτων του. Είμαστε δέσμιοί του. #fact
Έχει αποδειχθεί ότι η σκέψη ξεπερνά τους περιορισμούς των αισθήσεων αλλά η ίδια η σκέψη περιορίζεται εκ κατασκευής και ανάπτυξης. Η ανάπτυξη από την άλλη εξαρτάται από το περιβάλλον κοινωνικό και φυσικό..
άρα.. έιμαστε άραγε ελέυθεροι;
θα έλεγα ότι μέσα σε όλα αυτά τα όρια μπορούμε να νιώσουμε λίγοτερο ή περισσότερο πνευματικά ελέυθεροι ανάλογα της θέλησής μας και της ανάγκης μας για ασφάλεια, όπως πολύ ωραία περιγράφεις στο κέιμενό σου. 🙂
όμως και ότι τα φτερουγίσματα σκέψης έχουν λόγω ύπαρξης, είναι αναγκαία για τη νοητική και ψυχική μας επιβίωση. Η ανάγκη για πνευματική ελευθερία θα πρέπει να είναι γραμμένη κάπου στα γονίδιά μας.
κανένας άνθρωπος μόνος του δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ελεύθερος. καμιά ελευθερία δεν είναι έμφυτη, δεν απορρέει και δεν είναι δυνατό να απορρέει, αποκλειστικά από την ατομικότητα του ανθρώπου….από την στιγμή που η κάθε ελευθερία είναι ταυτόχρονα σχέση αναμέτρησης και δημιουργίας με τον εαυτό μας, με τους άλλους και με την Φύση, είναι βέβαιο ότι στις ελευθερίες του κάθε ανθρώπου, ατομικά εκλαμβανόμενου, είναι άμεσα μέτοχοι όλα τα μέλη της κοινωνίας του και αναπόφευκτα η σύνολη ανθρωπότητα…η θετική πλευρά του περιεχομένου της οφείλεται στον συλλογικό χαρακτήρα της κάθε ανθρώπινης σχέσης και πράξης: στο γεγονός ότι μόνον μέσα και διαμέσου των άλλων είναι δυνατόν να υλοποιηθεί η οποιαδήποτε αντίληψη, σκέψη και πράξη, ελεύθερη ή υποταγής και δουλείας… ΑΥΤΑ… προς υπεράσπιση της κοινωνικής προέλευσης της ελευθερίας… με τα λόγια άλλου αυτή τη φορά λόγω χρόνου (Παπαρίζος, η Ελευθερία ενώπιον του θανάτου)
υγ: μου ‘ρχονται, μου ‘ρχονται… δεν μπορώ να μην πεταχτώ!:P
Η μοίρα μας είναι οι άνθρωποι. Προφανώς και η κοινωνία μας έχει δημιουργήσει άλλο επίπεδο σκεπτικισμού αναφορικά με την ελευθερία άλλα έχει κάνει ακριβώς το ίδιο και για τη διατροφή μας (η οποία δεν έχει κοινωνική προέλευση). Αλλιώς θα τρώγαμε βελανίδια.
Η ελευθερία δεν είναι ανθρωπινό κατασκεύασμα. Είναι έμφυτο και βγάζει μάτι. Η φιλοσοφία, οι Τέχνες και η Επιστημονική σκέψη (που οδηγεί στη φιλοσοφία εν τελεί) είναι λίγες από τις κραυγαλέες αποδείξεις για αυτή την βασική μας ανάγκη. Ακόμα και το ότι έχεις μια πολύ σοβαρά μελετημένη άποψη για την ελευθεριά αλλά πάραυτα μπαίνεις σε μια συζήτηση διότι ζητάς επιβεβαίωση, είναι και αυτό, μια απόδειξη αυτής της ανάγκης που νιώθεις εσύ, άλλα και όλοι οι άνθρωποι.
Θεωρώ ότι ζώντας όλοι μας σε ένα προγραμματισμένο κοινωνικό περιβάλλον καταλήγουμε να σκεφτόμαστε εκ-λογικευμένα. Στην ουσία όμως η λογική είναι μια οφθαλμαπάτη που εμείς δημιουργούμε και η οποία προσπαθώντας να ορίσει την ελευθεριά ως έννοια στην ουσία τη σκιάζει. Διότι μια βασική ιδιότητα της ελευθερίας είναι ότι στερείτε λογικής.
Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι 1+1 δε κάνει απαραίτητα 2 και αυτό διότι η μαθηματική πράξη της πρόσθεσης προϋποθέτει την ύπαρξη δυο απολύτως παρόμοιων στοιχείων. Ακόμα και δυο αχλάδια αν προσπαθήσεις να προσθέσεις, δε θα τα καταφέρεις. Ποτέ δεν θα έχουν ακριβώς το ίδιο σχήμα ή γεύση.
Ξέφυγα. Δε πειράζει…κάνω προθέρμανση για το επόμενο ποστ…
«Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύω ότι 1+1 δε κάνει απαραίτητα 2 και αυτό διότι η μαθηματική πράξη της πρόσθεσης προϋποθέτει την ύπαρξη δυο απολύτως παρόμοιων στοιχείων. »
ε όχι κι έτσι βρε Χαζούλη ! :))))
Χαχα το παράκανα, σωστά ; ok 1+1=2 άλλα μόνο για λόγους κοινωνικής συνεννόησης, γιατί αλλιώς θα χαθεί ο μπούσουλας.
το να ζητάμε επιβεβαίωση και αποδοχή των απόψεων μας – καλά οκ κανείς μας εδώ δεν ζητάει να συμφωνήσει ντε και καλά ο άλλος μαζί του φαντάζομαι – δεν μου βγάζει τίποτα ελευθεριακό…για να μην πω το αντίθετο… μάλλον σχετίζεται με την ανθρώπινη κοινωνικότητα – αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στον Άλλο και μέσω του Άλλου.. βασικά αυτό π έχω καταλάβει είναι η τάση – πολύ δημοφιλής ομολογουμένως – να θεωρείται το οτιδήποτε «κοινωνικά» παραγόμενο σύμβαση – και μάλιστα αρνητική – καταπίεση, κακό κλπ… και οτιδήποτε φυσικό κατά κάποιο τρόπο «ανώτερο», «ιερό» … ο άνθρωπος όπως από την φύση του, δεν είναι ούτε κακός ούτε καλός, έτσι δεν είναι ούτε ελεύθερος, ούτε «σκλάβος»… ίσα ίσα που θεωρώ ότι τα διανοητικά – κοινωνικά κατασκευάσματα του ανθρώπου τον έχουν αποτρέψει ενίοτε να καταστεί δούλος της φυσικών του αναγκών, δούλος της ίδιας του της φύσης. από την άλλη δημιουργούν συνεχώς συμβάσεις… αλήθεια… τελικά νομίζω ότι το «ιδανικό» δεν θα «πρέπει» να είναι η ελευθερία αλλά η αυτονομία του ανθρώπου σε ελευθεριακές (κοινωνικές :P) βάσεις και η διάχυση της εξουσίας… πάντως επιμένω,,, ότι το υπαρξιακό κενό, ο φόβος του θανάτου, και η ανικανότητα μας να υπερβούμε την θνητή κατάσταση παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην εξέλιξη του ανθρώπου σε όλα τα επίπεδα… άλλωστε γιατί η ελευθερία να είναι «έμφυτη» ενώ η «λογική» (και δεν μιλάω για ορθολογισμό) όχι??? δηλ. ο άνθρωπος από την φύση του είναι ελεύθερος… παρ’ όλα αυτά δεν έχει καταφέρει να ζει ως τέτοιος… ενώ δεν είναι λογικός…δηλ. δεν έχει την ικανότητα από την φύση του να συνδυάζει μέσα και σκοπούς, γεγονότα και να βγάζει συμπεράσματα… WHATEVER… νομίζω τελικά ότι ο προβληματισμός που παραμένει άλυτος μέχρι στιγμής δεν είναι η φύση της ελευθερίας αλλά το τι τελικά προηγείται… η κοινωνία ή το άτομο… το αυγό έκανε την κότα ή η κότα το αυγό? η σχέση σίγουρα είναι αμφίδρομη και η προτεραιότητα δίνεται αναλόγως των θεωρητικών παραδοχών του καθενός… είναι σαν να προσπαθείς να αποδείξεις ότι υπάρχει θεός… καλά ξεμπερδέματα… !!!
«να θεωρείται το οτιδήποτε “κοινωνικά” παραγόμενο σύμβαση – και μάλιστα αρνητική – καταπίεση»
Ασφαλώς και δεν είναι αρνητικό… καθετί το κρίνουμε ξεχωριστά.
Δεν θέτω ζήτημα αν το άτομο υπερέχει της κοινωνίας ή το αντίθετο διότι εκεί -όπως είπες- έχουμε φαύλο κύκλο. Απλός θεωρώ ότι σε μια υγιή κοινωνία η πυξίδα πρέπει να δείχνει προς την ελευθερία ακόμα και αν ο κάθένας μας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Άλλα τουλάχιστον να γνωρίζουμε οτι η ελευθερία δεν είναι εύκολη και περιεχέι διαρκώς θυσίες και ρίσκα. Γιατι η επαναστατικές κορόνες όλων αυτών των ετών την έχουν κάνει να μοιάζει σα μια απλή παρέλαση ανθρώπων…
χρειάζεται σημείο αναφοράς, ναι, αλλά για να την ορίσεις ποσοτικά όχι όμως και ποιοτικά.
φυσικά και έχει κοινωνικό χαρακτήρα μιας και είμαστε κοινωνικά όντα και αυτό λόγω εξέλιξης. Επιβιώσαμε και επιβιώνουμε καλύτερα σε σύνολο παρά μόνοι. Είναι στη φύση μας όπως και η ελευθερία χεχε :Ρ
1 και 1 κάνουν δύο γιατί δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο.
1 και 1 είναι ένα τίποτα + ένα τίποτα. Μια μέθοδος διευκόλυνσης της σκέψεως. Η σκέψη αυτή ορίζεται με τις λεγόμενες «μονάδες» . Έχει να κάνει με τη φιλοσοφική διάσταση του θέματος. Πρακτικά και καθημερινά το γνωρίζω πολύ καλά ότι όλα αυτά είναι μπούρδες…
1+1 έχουμε συμφωνήσει να κάνει 2 για να πάμε παραπέρα με βάση τη μέση κοινή λογική, αλλά η λογική είναι σχετική http://yottatheo.blogspot.com/2011/01/relative-logic.html
όχι δε διαφημίζω τα ποστς μου απλά ταιριάζουν χεχε 🙂
Με προλαβαίνεις στους συνειρμούς…
Συμφωνώ με αυτό που γράφεις και μακάρι να ήταν όλες οι διαφημίσεις παρόμοιου ενδιαφέροντος !
Δεν θέτω ζήτημα αν το άτομο υπερέχει της κοινωνίας ή το αντίθετο διότι εκεί -όπως είπες- έχουμε φαύλο κύκλο. Απλός θεωρώ ότι σε μια υγιή κοινωνία η πυξίδα πρέπει να δείχνει προς την ελευθερία ακόμα και αν ο κάθένας μας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Άλλα τουλάχιστον να γνωρίζουμε οτι η ελευθερία δεν είναι εύκολη και περιεχέι διαρκώς θυσίες και ρίσκα. Γιατι η επαναστατικές κορόνες όλων αυτών των ετών την έχουν κάνει να μοιάζει σα μια απλή παρέλαση ανθρώπων…
η συζήτηση το έθεσε όχι εσύ… σε αυτό συμφωνούμε… αλλά άλλο η ελευθερία ως πολιτικό και ευρύτερα κοινωνικό πρόταγμα… και άλλο η ελευθερία ως φιλοσοφικός στοχασμός,,, απλά ο δικός μου με οδηγεί σε τελική ανάλυση στο πρώτο… εσύ θεωρείς ότι είναι κάτι τρόπον τινά έμφυτο… πασο…. η πυξίδα δεν αλλάζει κατεύθυνση… ναι έχει γίνει κάτι να ‘χαμε να λέγαμε σαν την δημοκρατία, την δικαιοσύνη και άλλες τέτοιες χρήσιμες ελευθεριακές κοινωνικές συμβάσεις (αμετανόητη!χαχα)… η ελευθερία είναι πράξη και όχι ιδέα, γι αυτό προς το παρόν απέχουμε πολύ από την πραγμάτωση της…
και κάπου εδώ καίγεται ο εγκέφαλος… !!! και sorry αν έγινα κουραστική ΧΑΖΟΥΛΗ!