Πράξη

Μπερδεμένος. Τελικά πόσοι πεινούν και πόσοι είναι βολεμένοι ; Οι περισσότεροι είναι βολεμένοι, κανείς πεινασμένος για ψωμί, για ελευθερία, για ζωή δεν στέκεται άπραγος.  Η κοινωνική απάθεια δεν είναι σημερινό φαινόμενο. Η οικογενειοκρατία και η κομματοκρατία αποτέλεσαν τους θεμελιώδους λίθους του ατομικισμού που σήμερα βιώνουμε. Να βολευτούμε εμείς, να πάνε να πνιγούν οι υπόλοιποι.

Η αλήθεια είναι πως σε θεωρητικό επίπεδο κυριαρχούσαν αριστερά μηνύματα και τσιτάτα αλλά στη πράξη κρυβόταν μια βαθιά εαυτουλίστικη υποκριτική κοινωνία που με θεωρητικολογίες έδινε άλλοθι στον εαυτό της.

Ο συνδικαλισμός κομματικοποιήθηκε και κρατικοποιήθηκε ενώ οι απεργίες παρελάσεις (χωρίς προσωπικό κόστος) είχαν έναν καθαρά εθιμοτυπικό χαρακτήρα αφού στη πλειοψηφία της η κοινωνία ασχολούνταν περισσότερο με τον Ψινάκη και τον Ζαχόπουλο. Σήμερα οι ρητορείες απογυμνώθηκαν και αυτό που φανερώθηκε είναι μια βαθιά απάθεια.

Δικαιολογώντας μάλιστα αυτή τη νωχελικότητα η κοινωνία αυτοματοποιημένα δημιούργησε και διάφορους αστείους μύθους «Μας ψεκάζουν» «Η Νέα Τάξη πραγμάτων μας καταστρέφει» κ.λ.π. Έχω εντυπωσιαστεί από το πόσοι γνωστοί μου πιστεύουν ότι ψεκάζονται…

Κάποια στιγμή ένας φίλος μου είπε: «Έχω γίνει σκληρός με τους ανθρώπους λόγο των κοινωνικών συνθηκών» και η ερώτηση μου ήταν « Σε γνωρίζω χρόνια, μπορείς να μου εξηγήσεις πότε και πως νοιάστηκε για τους ανθρώπους ;» μετά από μια μικρή παύση η απάντηση ήταν «Τώρα που το σκέπτομαι…ποτέ.». Η αλληλεγγύη δε τρώγεται και δεν υπάρχει στις θεωρίες, βρίσκεται μόνο στις πράξεις και εκεί είναι που η κοινωνία μας χωλαίνει βαριά.

Βέβαια τ’ακραία κομμάτια του κοινωνικού ιστού θεωρούν ως λυτρωτική πράξη τη χρήση βίας. Καταλαβαίνω βέβαια πως τ’ακροδεξιά ζωντόβολα δεν έχουν ούτε το μυαλό ούτε το μεράκι για να δημιουργήσουν καταλήγοντας έτσι μόνο στο να βαράνε φτωχούς ανθρώπους. Εκεί που στενοχωριέμαι είναι πως ούτε από την άλλη πλευρά φαίνονται λύσεις.

Ελεύθεροι ονειροπόλοι άνθρωποι θα μαζεύονταν μαζί προκειμένου να κάνουν τη κοινωνία των ονείρων τους πραγματικότητα. Τόσο απλά. Αυτό θα ήταν το καλύτερο επιχείρημα απέναντι σε κάθε αμφισβητία και κάθε εξουσία. Βέβαια κανείς δε κουνιέται, φαίνεται πως η καταπολέμηση π.χ. του σχεδίου Αθηνά που μειώνει τις σχολές (που φτιάχτηκαν με λογικές ρουσφετιών) έχει παραδόξως μεγαλύτερη προτεραιότητα.

Απόδειξη για το ότι λύτρωση είναι μόνο η γνώση και η δημιουργία είναι αυτός ο τύπος, δείτε τι έχει καταφέρει ολομόναχος:

Γενικότερα χόρτασα από αεριτζήδες, όποιος θέλει να δημιουργήσει ας το κάνει, όποιος όχι, ας μείνει στη φορμόλη και τη μιζέρια μέχρι να πεθάνει.

Ούτως ή άλλως έχω καταλάβει εδώ και καιρό, ιδίως μετά το πέρας των εκλογών πως βρίσκομαι σε χειρότερη μοίρα σ’ αντίθεση με τη πλειοψηφία. Η ανέχεια στους τεμπέληδες και τους ανεπάγγελτους πολιτικάντηδες, τελείωσε.