Μέχρι σήμερα είχαμε μόνο μια χούφτα δημοσιογράφων αλλά σε περιόδους κοινωνικής ανισορροπίας -όπως σήμερα- εμφανίζονται από το πουθενά πολλοί φωστήρες. Άνθρωποι έξυπνοι που έχουν καταλάβει τι ακριβώς «παίζει» και προσπαθούν διακαώς να μεταδώσουν στον απροστάτευτο λαό λίγες από τις γνώσεις τους. Το σύνθημα «ξυπνήστε» στις μέρες μας είναι στη μόδα.
«Ξυπνήστε» λοιπόν. Δηλαδή 30 χρόνια κοιμόσασταν. Δηλαδή δεν γνωρίζατε απολύτως τίποτα και ξαφνικά προσγειωθήκατε στον πλανήτη χρεοκοπημένη Ελλάδα. Τώρα εμείς, οι αθώοι και αδιάφθοροι Έλληνες ενωμένοι θα πολεμήσουμε το διεφθαρμένο κατεστημένο. Όμορφο. Σαν παραμύθι.
Όπως κάθε σωστή προπαγάνδα περιέχει και αλήθειες. Ναι, οι Έλληνες ζούσαν στο ξέφρενο ρυθμό της τσιφτετελλάδας όμως δεν ήταν παραπλανημένοι, μόνο λίγο ζαλισμένοι από τα πολλά ξενύχτια.
Κάθε άνθρωπος αν θέλει να ονομάζεται πολίτης έχει την υποχρέωση να ενημερώνεται και να αμφισβητεί όπου πρέπει την πολιτική ηγεσία του τόπου του. Στην Ελλάδα η πλειοψηφία δεν ήταν πολίτες άλλα ιδιώτες. Και η μόνη «σοβαρή» έρευνα που έκαναν οι ιδιώτες ήταν να βλέπουν το κεντρικό δελτίο του mega σε καθημερινή βάση, όπως και όλα τα υπόλοιπα τηλεοπτικά σκουπίδια.
Όποιος αντιλαμβάνεται τις σημερινές κοινωνικές συνέπειες μέσω των προτετελεσμένων γεγονότων σημαίνει, ότι ποτέ δεν μπήκε στον κόπο ν’ αναρωτηθεί, πως διάολο λειτουργούσε αυτός ο τόπος μέχρι σήμερα χωρίς να έχει ήδη καταρρεύσει. Αντίθετα για έναν παράξενο λόγο, νιώθει «αφυπνισμένος».
- Όταν τα χρήματα έρεαν, έπρεπε ν’ αναρωτηθούμε από πού προέρχονται. Προφανώς δεν το κάναμε.
- Τώρα που τα φράγκα τέλειωσαν πρέπει αρχικά να αποφασίσουμε αν έφταιγαν εκείνα ή εμείς.
Δεν διαφωνώ πως όλος ο πλανήτης βρίσκεται σε κατάσταση οικονομικού πολέμου και ότι σίγουρα πολλά πράγματα θ’ αλλάξουν. Όμως το ερώτημα παραμένει. Η δυσλειτουργία ενός οικονομικού μοντέλου έγκειται στο ίδιο το μοντέλο ή στους ανθρώπους που το αποτελούν ;
Υ.Γ. Ο τίτλος του άρθρου είναι προκλητικός διότι με τόσα που γράφω στο blog μάλλον διεκδικώ και εγώ μια θέση φωστήρα. 🙂
Η φωτογραφία αυτή τραβήχτηκε την ώρα που έγραφα το κείμενο.
ΧΑΖΟΥΛΗΣ 
Σχολιάστε