Η φούσκα με τις φούσκες

Ζούσαμε, ζούμε και πολλοί θα ήθελαν να συνεχίσουν να ζουν σε ένα παραμύθι, στην χώρα μας η μυθοπλασία έχει υπερβεί ακόμα και την φαντασία του Αισώπου.

Η Ελλάδα βάρεσε κανόνι αλλά αντί να διορθώνονται κάποιες απαραίτητες για την κοινωνική μας συγκρότηση καταστάσεις, αυτές ζουν και βασιλεύουν σε μια απίστευτα άγρια μορφή, σαν ένας παραμυθένιος εφιάλτης.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο ρεπόρτερ της Καθημερινής Νικόλας Βαφειάδης ο οποίος αποτύπωσε μια συγκλονιστική πραγματικότητα στο ρεπορτάζ του ‘’ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ’’ που όλοι λίγο πολύ γνωρίζαν αλλά αποτελούσε διαχρονικό ταμπού και γι’αυτό ποτέ δεν είχαμε όλες τις πληροφορίες μαζεμένες.

Αυτός λοιπόν ο ρεπόρτερ απολύθηκε εν ψυχρώ, καμία ταπεινοφροσύνη, κανένας αποτροπιασμός όλα σφάζονται στο βωμό του χρήματος που με λευκές επιταγές ανταλλάζουν μεταξύ τους τα φεσωμένα μέχρι το κόκαλο σε κρατικές κυρίως τράπεζες κόμματα μας, τα οποία ελέγχουν όλο το μήκος και το πλάτος των εξουσιών.

Το παραμύθι όμως ΠΡΕΠΕΙ να συνεχιστεί και κάθε επαφή με την πραγματικότητα το χαλά, ακούτε κ. Βαφειάδη ;

Είμαστε μια φούσκα θλιβερή με πολλες »μικρότερες»  διότι μπροστά στα μάτια μου έβαλαν σε περιπολικό μια κοπέλα επειδή δεν είχε πληρώσει εισιτήριο στο λεωφορείο ενώ την ίδια στιγμή κυκλοφορούσε ελεύθερος ο Ψωμιάδης της Ασπίς έχοντας πάρει στο λαιμό του τις ζωές πολλών ανθρώπων, ο όποιος βέβαια συνελήφθει πρόσφατα μετά από εκατοντάδες μηνύσεις που του έγιναν.

Την ίδια ώρα που κατέρρευσε αυτή η πυραμίδα απάτης που άκουγε στο όνομα ΑΣΠΙΣ έρχεται ο κ.Βεντουρης και μας αποκαλύπτει με αδιάσειστα στοιχεία ότι ουσιαστικά κάτι παρόμοιο είναι και ο όμιλος της MIG.

Ναι φίλοι συν παραμυθιότες! Ο μεγάλος και τρανός αυτός όμιλος με τους ζάμπλουτους σεΐχηδες από πίσω του μάλλον αποδεικνύεται γίγαντας με πήλινα πόδια και εμείς μένουμε ακόμα μια φορά σα χαζούληδες διότι τελειώνει άλλο ένα παραμυθάκι.

Πολλά παραμύθια διαχρονικά φουσκώνουν και ξεφουσκώνουν μπροστά στα μάτια μας όπως χρηματιστήρια, τραπεζικοί όμιλοι, εμφωλευμένοι πατριωτικοί μεγαλοϊδεατισμοί χωρίς ουσιώδες περιεχόμενο και το μόνο που απομένει τελικά είναι αέρας κοπανιστός, ο οποίος με την ορμή του συμπαρασύρει και όλους τους πιστούς της εκάστοτε φούσκας.

Είναι πραγματικά απροσδιόριστο μέχρι ποιο σημείο ο πολιτισμός μας ζει μέσα σε μια αυταπάτη. Όσο για εμάς τους χαζούληδες προτιμάμε να ζούμε στα όνειρα που πλάθουμε οι ίδιοι, εμείς έχουμε αρκετή και υγιή φαντασία, δεν χρειαζόμαστε άλλους κακούς παραμυθάδες.

Υ.Γ. Συγχαρητήρια στον Βαφειάδη Νικόλα που με αυτοθυσία ξεγυμνώνει πέρα από την βουλή και τον χώρο της έντυπης δημοσιογραφίας δείχνοντας μας για άλλη μια φορά τον βρώμικο ρόλο που παίζει στην ανατροφοδότησης της φούσκας, τιμωρόντας την αλήθεια.